Kapituła tegorocznej edycji konkursu „Mazowieckie Barwy Wolontariatu” postanowiła wystąpić do Marszałka Województwa Mazowieckiego z rekomendacją przyznania wyróżnienia na poziomie wojewódzkim dla grupy wychowanek i wychowawców naszej Placówki. 

  W dniu 19 listopada w Teatrze Kamienica odbędzie się uroczyste wręczenie wyróżnienia.

       Pod zamieszczonym poniżej linkiem znajduje się opowieść o niezwykłej przyjaźni, która łączy dziewczyny z naszego Ośrodka i dorosłych mieszkańców Domu Pomocy Społecznej. 

http://www.polskieradio.pl/80/998/Artykul/713244,Marzenia-sie-spelniaja-Hanna-Bogoryja-Zakrzewska

W dniach 1-5 października 2012 r. dziewięcioosobowa grupa z Toporowa przyjechała z dwiema opiekunkami do Warszawy i gościła w Młodzieżowym Ośrodku Wychowawczym nr 2.  

Pedagodzy placówki dzięki pomocy ludzi dobrej woli zorganizowali bezpłatne wejścia do tych miejsc, które bardzo chcieli zwiedzić przyjaciele z Domu Pomocy Społecznej. Wolontariuszki - wychowanki MOW nr 2  towarzyszyły im w oglądaniu: Warszawy nocą, w zwiedzaniu Zamku Królewskiego, Starego Miasta, Krakowskiego Przedmieścia, Ogrodu Saskiego, Grobu Nieznanego Żołnierza, Pałacu Prezydenckiego, pałacu w Wilanowie, planetarium w Centrum Nauki Kopernik, Pałacu Kultury i panoramy Warszawy, Teatru „Lalka” i stadionu Legii. Brali też udział w niekonwencjonalnej zabawie, pokazie robienia pizzy i degustowaniu jej w restauracji Dominium. Wspólnie cieszyli  się jazdą schodami ruchomymi, metrem, śpiewali harcerskie piosenki, tańczyli przy karaoke, jedli pyszne ciasta, podarunek  od rodziny komendanta obozu. 

 Spotkała ich też przyjemność, bo zostali z wielkim szacunkiem powitani w Urzędzie Dzielnicy Rembertów przez przesympatyczną panią Burmistrz  (Młodzieżowy Ośrodek Wychowawczy nr 2 znajduje się terenie Rembertowa). 

Według relacji wychowawców - opiekunów grupy z Toporowa i samych uczestników był to bardzo intensywny czas bliskich kontaktów, rozmów, poznawania stolicy naszego kraju...a także siebie.  

Przy odjeździe nasi goście mówili:„Przyjęto nas po królewsku” , „nigdy nie byliśmy tak ważni dla kogoś”.  

Na wycieczkę do Warszawy mogli przyjechać tylko wybrani, sprawni mieszkańcy DPS. Pozostali czekali na opowieści i wrażenia kolegów. Z taką myślą, aby opowiedzieć innym o przeżyciach, uczestnicy wycieczki robili zdjęcia, zbierali informacje, poznawali legendy i zabytki stolicy. Na koniec otrzymali wielką pocztówkę od dziewcząt - wolontariuszek z serdecznymi słowami dla każdego mieszkańca i opiekuna w DPS, którego poznały podczas wspólnych zajęć w Toporowie, a którzy nie mogli być tu razem z nimi. 

A wychowanki ze Strażackiej,podsumowując swoje działania kilka dni temu stwierdziły: 

„Moja reakcja na ich widok była dziwna. Trochę się bałam i zakręciły mi się łzy w oczach. Lecz szybko doszłam do wniosku, że nie powinnam tego pokazywać po sobie… w czasie ich pobytu w Warszawie cieszyło mnie, że mogę im pomóc i nauczyć się opiekować ludźmi ponieważ jeszcze wiele różnych rzeczy może mnie spotkać w życiu. Ich pobyt zleciał mi szybko. Niby pięć dni, a dla mnie jak jeden. Teraz wiem, że każdy znas ma takie same uczucia, choć możliwe, że oni mają ich więcej. Teraz wiem, jak czuje się każdy chory i że nikt nie powinien oceniać kogoś po wyglądzie” –Paulina. 

 „Spotkanie … dało mi dużo radości. Dzięki nim staję się innym, lepszym człowiekiem, nie jestem już tą samą obojętną na to co się dzieje osobą. Bardzo się cieszę, że mogli do nas przyjechać i spełnić swoje marzenia bo według mnie marzenia rzadko się spełniają i cieszę się również z tego, że nasz Ośrodek im to umożliwił” – Monika. 

„Podczas rozmowy z Basią dowiedziałam się, że lubi zespół „Ich troje”. Ja nie zastanawiając się wiele poszłam do pokoju i wzięłam swoją bluzkę z takim napisem, zebrałam podpisy od dziewczyn z Ośrodka i jej dałam. Widząc jej uśmiech byłam zadowolona ponieważ czułam, że robię coś dobrego” – Paulina. 

„Na pewno w przyszłości będę pomagać takim ludziom, będę szerzyła wśród znajomych - by nie wstydzili się pomagać”  - Agnieszka. 

„Gdy pierwszy raz ich zobaczyłyśmy czułyśmy się skrępowane i zagubione, jednak szybko zauważyłyśmy, że niewiele różnią się od nas. Czas spędzałyśmy głównie na zabawie, jednak tak naprawdę znaczyło to o wiele więcej… zrozumiałyśmy że jesteśmy komuś potrzebne. Nie wiedziałyśmy, że wolontariat sprawia tyle przyjemności obu stronom” - Sandra i Daria. 

 Cieszymy się, że spełniliśmy marzenia ludzi z Domu Pomocy Społecznej. I chociaż trwało to długo – swoim uporem i konsekwencją młodzież i pedagodzy z Młodzieżowego Ośrodka Wychowawczego doprowadzili do sytuacji, że przyjazd do stolicy stał się faktem. Przy okazji przekonaliśmy się, że warto mieć marzenia (nawet te, które wydają się niemożliwe do spełnienia), warto wierzyć, być upartym w dążeniu do celu. I pomagać innym, bo pomaganie daje radość!!!

    7 października braliśmy udział w spacerze z przewodnikami 

w ramach projektu „Rembertów – Kolebka Orła Białego”. Podczas wycieczki wysłuchaliśmy ciekawych opowieści o historii naszej dzielnicy, poligonu i ludzi, którzy tę historię tworzyli.  

    Rembertów jest niezwykłym miejscem wysiłku narodu budującego w 1918 r. swoją państwowość. Jej ostoją w tych czasach była siła militarna. Tutaj, na skraju dużego poligonu położonego blisko Warszawy od pierwszych dni niepodległości tworzono szkoły oficerskie, wyższe szkoły wojskowe, doświadczalne centra wyszkolenia. Tutaj rodziły się nowatorskie koncepcje wojskowe, wykładane na kursach dowódców wojskowych. W Rembertowie 

w 1920 r. usytuowano sztab dywizji piechoty broniącej pierwszej linii obrony Warszawy 

w wojnie sowiecko-polskiej. Z okresu międzywojennego zachowało się wiele obiektów, będących naszym dziedzictwem narodowym. Niektóre pamiętają czasy carskie. 26 stycznia 2010 r. historyczny zespół urbanistyczno-architektoniczny Akademii Obrony Narodowej został wpisany do rejestru zabytków.